Την άκουσα, φεγγάρι μου, την άκουσα
πως χτύπαγε κι απόψε η καρδιά σου.
Την άκουσα και μέθυσα και χάθηκα
σαν έπινα τ’ ατέλειωτα φιλιά σου.
Πόσο σ’ αγαπάω, πόσο,
να ’ξερες μονάχα πόσο.
Να ’ξερες μονάχα πόσο,
ως τον ουρανό και άλλο τόσο.
Την άκουσα, αγάπη μου, την άκουσα
τι έλεγε κι απόψε η φωνή σου.
Την άκουσα, αστέρι μου, φεγγάρι μου,
και βρέθηκα στα σύννεφα μαζί σου.
Πόσο σ’ αγαπάω, πόσο,
να ’ξερες μονάχα πόσο.
Να ’ξερες μονάχα πόσο,
ως τον ουρανό και άλλο τόσο
|
Tin ákusa, fengári mu, tin ákusa
pos chtípage ki apópse i kardiá su.
Tin ákusa ke méthisa ke cháthika
san épina t’ atéliota filiá su.
Póso s’ agapáo, póso,
na ’kseres monácha póso.
Na ’kseres monácha póso,
os ton uranó ke állo tóso.
Tin ákusa, agápi mu, tin ákusa
ti élege ki apópse i foní su.
Tin ákusa, astéri mu, fengári mu,
ke vréthika sta sínnefa mazí su.
Póso s’ agapáo, póso,
na ’kseres monácha póso.
Na ’kseres monácha póso,
os ton uranó ke állo tóso
|