Μια παρτίδα, φίλε, παίζεις δίχως τελειωμό,
μην ελπίζεις νίκη, μη φοβάσαι το χαμό,
παίξε το δικό σου φύλλο, ό,τι και αν σού πουν,
το παιχνίδι τους σαν παίξεις, θα σε καταπιούν.
Ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναρχίσεις μπορείς,
ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά,
να ξαναρχίσεις μπορείς,
με τη στερνή σου πνοή.
Πλοία, αεροπλάνα παίρνω, φτάνω στο σταθμό,
χρόνια ταξιδεύω, να σ’ αγγίξω πολεμώ,
παίζουνε κρυφτό οι διαβόλοι στο κεφάλι σου,
τίποτα κανείς δε δίνει για το χάλι σου.
Ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά
να ξαναρχίσεις μπορείς,
ποτέ δεν είν’ αργά, ποτέ δεν είν’ αργά,
να ξαναρχίσεις μπορείς,
με τη στερνή σου πνοή.
|
Mia partída, fíle, pezis díchos teliomó,
min elpízis níki, mi fováse to chamó,
pekse to dikó su fíllo, ó,ti ke an su pun,
to pechnídi tus san peksis, tha se katapiun.
Poté den in’ argá, poté den in’ argá
na ksanarchísis boris,
poté den in’ argá, poté den in’ argá,
na ksanarchísis boris,
me ti sterní su pnoí.
Plia, aeroplána perno, ftáno sto stathmó,
chrónia taksidevo, na s’ angikso polemó,
pezune kriftó i diavóli sto kefáli su,
típota kanis de díni gia to cháli su.
Poté den in’ argá, poté den in’ argá
na ksanarchísis boris,
poté den in’ argá, poté den in’ argá,
na ksanarchísis boris,
me ti sterní su pnoí.
|