Ποιητής του ονείρου στο παιχνίδι του γύρου κι αυτός
να μαζεύει εικόνες από γκρίζους χειμώνες σκυφτός
Όπως κι όλα τα παιδιά στη δική μου τη γενιά
που δε βρίσκουν πουθενά παρηγοριά
Κι αν είναι ψέμα, πάλι βγαίνει αληθινό
Κι αν τα ‘χω όλα, ένα τίποτα κρατώ
Κι αν μ’ αγαπήσεις, αύριο θα μ’ αρνηθείς
Είναι πρώτη τ’ Απρίλη και δε θα με πιστέψει κανείς
Τα σταυρόλεξα λύνει και σ’ ατέλειωτη δίνη κυλά
Ουρανούς και φεγγάρια τους κλειδώσαν στ’ αμπάρια ξανά
Κι όπως όλα τα παιδιά στη δική μου τη γενιά
Μια τρελάδικο και μια στη λησμονιά
Κι αν είμαι λάθος, αύριο θα βγω σωστός
Κι αν είμαι φίλος, σύντομα θα γίνω εχθρός
Κι αν μ’ αγαπήσεις, αύριο θα μ’ αρνηθείς
Είναι πρώτη τ’ Απρίλη και δε θα με πιστέψει κανείς
Και μια πρώτη τ’ Απρίλη μες στον ήχο θα χαθώ της σιωπής
|
Piitís tu oniru sto pechnídi tu giru ki aftós
na mazevi ikónes apó gkrízus chimónes skiftós
Όpos ki óla ta pediá sti dikí mu ti geniá
pu de vrískun puthená parigoriá
Ki an ine pséma, páli vgeni alithinó
Ki an ta ‘cho óla, éna típota krató
Ki an m’ agapísis, avrio tha m’ arnithis
Ine próti t’ Apríli ke de tha me pistépsi kanis
Ta stavróleksa líni ke s’ atélioti díni kilá
Oiranus ke fengária tus klidósan st’ abária ksaná
Ki ópos óla ta pediá sti dikí mu ti geniá
Mia treládiko ke mia sti lismoniá
Ki an ime láthos, avrio tha vgo sostós
Ki an ime fílos, síntoma tha gino echthrós
Ki an m’ agapísis, avrio tha m’ arnithis
Ine próti t’ Apríli ke de tha me pistépsi kanis
Ke mia próti t’ Apríli mes ston ícho tha chathó tis siopís
|