Σήμερα, το σχολείο, το λούνα παρκ θυμίζει,
ζωγραφισμένοι τοίχοι, φώτα, κορδέλες, πάγκοι,
έφτασε η ώρα, έρχονται στολισμένοι,
πιασμένοι χέρι – χέρι, κορίτσια και αγόρια.
Θαμμένη στη ψυχή θα μένει η γιορτή,
τα χρώματα, οι φωνές μας, τα γέλια, οι αγκαλιές,
μιας μέρας ευτυχία γρήγορα που περνάει,
πριν φέξει πριν περάσει εγώ την τραγουδάω.
Οι ξένοι μεγαλείο, έρχονται να κολλήσουν,
γρήγορα θα πεινάσουν, το πιάτο είναι λίγο,
χορεύουν, τραγουδάνε, πειράζονται, γελάνε,
όμορφη φασαρία, βγαίνουν λάγνοι στη μία.
Θαμμένη στη ψυχή θα μένει η γιορτή,
τα χρώματα, οι φωνές μας, τα γέλια, οι αγκαλιές,
μιας μέρας ευτυχία γρήγορα που περνάει,
πριν φέξει πριν περάσει εγώ την τραγουδάω.
|
Símera, to scholio, to luna park thimízi,
zografisméni tichi, fóta, kordéles, págki,
éftase i óra, érchonte stolisméni,
piasméni chéri – chéri, korítsia ke agória.
Thamméni sti psichí tha méni i giortí,
ta chrómata, i fonés mas, ta gélia, i agkaliés,
mias méras eftichía grígora pu pernái,
prin féksi prin perási egó tin tragudáo.
I kséni megalio, érchonte na kollísun,
grígora tha pinásun, to piáto ine lígo,
chorevun, tragudáne, pirázonte, geláne,
ómorfi fasaría, vgenun lágni sti mía.
Thamméni sti psichí tha méni i giortí,
ta chrómata, i fonés mas, ta gélia, i agkaliés,
mias méras eftichía grígora pu pernái,
prin féksi prin perási egó tin tragudáo.
|