Νομίζεις οτι είμαι αφελής
και δεν καταλαβαίνω τι συμβαίνει
αδίκως προσπαθείς να μου κρυφτείς
το ψέμα σου το χάπι δε γλυκαίνει
Δεν μπορώ ν’ ακούω ψέματα, ψέματα
ότι μ’ αγαπάς πολύ
τόσα χρόνια τώρα σ’ έμαθα, σ’ έμαθα
από την καλή
Μου κάνεις και σκηνές ότι πονάς
μπροστά σε τρίτους τάχα πως ζηλεύεις
το θέατρο αυτό μη μου πουλάς
εμένα δεν μπορείς να κοροϊδεύεις
|
Nomízis oti ime afelís
ke den katalaveno ti simveni
adíkos prospathis na mu kriftis
to pséma su to chápi de glikeni
Den boró n’ akuo psémata, psémata
óti m’ agapás polí
tósa chrónia tóra s’ ématha, s’ ématha
apó tin kalí
Mu kánis ke skinés óti ponás
brostá se trítus tácha pos zilevis
to théatro aftó mi mu pulás
eména den boris na koroidevis
|