Απ’ τη ζωή μου δε θα βγεις ποτέ,
ζωή δική μου και ζωή μου δυο φορές,
χαρά στη λύπη μου και λύπη στις χαρές,
πως να ξεχάσω, πως να ξεχάσω…
Τα μεγάλα μάτια που με χάιδεψαν,
τα ζεστά σου χέρια που με άγγιξαν
και τα τόσα λόγια που δεν πρόλαβα,
σε βαθύ πηγάδι θα το πω, πόσο σ’ αγαπώ.
Απ’ το κορμί μου δε θα βγεις ποτέ,
δικό μου σώμα και κορμί μου δυο φορές,
χαρά στον πόνο μου και τραύμα στις χαρές,
πως να ξεχάσω, πως να ξεχάσω..
|
Ap’ ti zoí mu de tha vgis poté,
zoí dikí mu ke zoí mu dio forés,
chará sti lípi mu ke lípi stis charés,
pos na ksecháso, pos na ksecháso…
Ta megála mátia pu me cháidepsan,
ta zestá su chéria pu me ángiksan
ke ta tósa lógia pu den prólava,
se vathí pigádi tha to po, póso s’ agapó.
Ap’ to kormí mu de tha vgis poté,
dikó mu sóma ke kormí mu dio forés,
chará ston póno mu ke trafma stis charés,
pos na ksecháso, pos na ksecháso..
|