|
Εφτά η ώρα με καφέ και με τσιγάρο
δεν βρίσκω τίποτα να κάνω να γουστάρω
ούτε τηλέφωνα, ούτε φίλοι, ούτε βόλτα
κυλάει η ώρα γύρω ανάβουνε τα φώτα
Σάββατο βράδυ πλησιάζει κι είμαι μόνη
κοντά μου αράζει η μοναξιά και ο άδειος χρόνος
γυρνώ σελίδες από το χθες φτάνω στο τώρα
λες κι όλα ζήσανε μαζί πριν μια ώρα
Σ’ αγαπάω μοναξιά μου γιατί μου ‘μεινες πιστή
σας αγαπάω όνειρα μου γιατί σβήνουμε μαζί
Φόρεσε η νύκτα τον καλό της τον μανδύα
μ’ άλλα κοστούμια σκηνικά το δράμα κωμωδία
θυμάμαι που ‘μουν στη σκηνή με μια γενιά ακόμα
τώρα μπαλάντες της σιωπής και κλιπ σε γκρίζο χρώμα
Πέρασε η νύκτα και η ώρες γίναν στάχτη
άδειο πακέτο η μοναξιά σ’ ένα τασάκι
ούτε τηλέφωνα, ούτε φίλοι, ούτε βόλτα
μια καληνύχτα σ’ όσους ζουν πίσω από τα φώτα.
|
Eftá i óra me kafé ke me tsigáro
den vrísko típota na káno na gustáro
ute tiléfona, ute fíli, ute vólta
kilái i óra giro anávune ta fóta
Sávvato vrádi plisiázi ki ime móni
kontá mu arázi i monaksiá ke o ádios chrónos
girnó selídes apó to chthes ftáno sto tóra
les ki óla zísane mazí prin mia óra
S’ agapáo monaksiá mu giatí mu ‘mines pistí
sas agapáo ónira mu giatí svínume mazí
Fórese i níkta ton kaló tis ton mandía
m’ álla kostumia skiniká to dráma komodía
thimáme pu ‘mun sti skiní me mia geniá akóma
tóra balántes tis siopís ke klip se gkrízo chróma
Pérase i níkta ke i óres ginan stáchti
ádio pakéto i monaksiá s’ éna tasáki
ute tiléfona, ute fíli, ute vólta
mia kaliníchta s’ ósus zun píso apó ta fóta.
|
