Μες στον έρωτά σου κρύφτηκα
κι όσα μου ’τυχαν τ’ αρνήθηκα.
Δε με νοιάζουν τα πειράματα.
Στην καρδιά ν’ ανοίγω τραύματα;
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου πω.
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
τι πιο όμορφο και πιο αληθινό;
Σ’ αγαπάω.
Κάθε επαφή μας γίνεται
μια γιορτή που δε συγκρίνεται.
Κάθε μυστικό σου πέρασμα
γίνεται αγάπης κέρασμα.
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
και δεν έχω τίποτ’ άλλο να σου πω.
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω,
τι πιο όμορφο και πιο αληθινό;
Σ’ αγαπάω.
|
Mes ston érotá su kríftika
ki ósa mu ’tichan t’ arníthika.
De me niázun ta pirámata.
Stin kardiá n’ anigo trafmata;
S’ agapáo, s’ agapáo, s’ agapáo,
ke den écho típot’ állo na su po.
S’ agapáo, s’ agapáo, s’ agapáo,
ti pio ómorfo ke pio alithinó;
S’ agapáo.
Káthe epafí mas ginete
mia giortí pu de sigkrínete.
Káthe mistikó su pérasma
ginete agápis kérasma.
S’ agapáo, s’ agapáo, s’ agapáo,
ke den écho típot’ állo na su po.
S’ agapáo, s’ agapáo, s’ agapáo,
ti pio ómorfo ke pio alithinó;
S’ agapáo.
|