Σ’ αγαπώ με το σώμα δίχως νου,
με το μπλε και το μαύρο τ’ ουρανού.
Σ’ αγαπώ με τον τρόμο του κενού.
Σ’ αγαπώ…
Σ’ αγαπώ σαν κορίτσι, τρυφερά,
σαν να ήταν η πρώτη μου φορά.
Σ’ αγαπώ θυμωμένα και σκληρά,
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!
Και φοβάμαι,
τις βραδιές που δεν κοιμάμαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη σε θυμάμαι.
Σ’ αγαπώ με τον τρόπο που μπορώ,
με τη δίψα που πίνω το νερό.
Σ’ αγαπώ μ’ ότι έχω και φορώ.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
Σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!
Και φοβάμαι,
τις βραδιές που δεν κοιμάμαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη σε θυμάμαι.
Και φοβάμαι,
όταν δίπλα μου κοιμάσαι,
πως μια μέρα,
ίσως να μη με θυμάσαι.
Σ’ αγαπώ με το σώμα δίχως νου,
με το μπλε και το μαύρο τ’ ουρανού.
Σ’ αγαπώ με τον τρόμο του κενού.
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
Σ’ αγαπώ κι ας το ξέρω
πως δε θα μου βγει σε καλό!
|
S’ agapó me to sóma díchos nu,
me to ble ke to mavro t’ uranu.
S’ agapó me ton trómo tu kenu.
S’ agapó…
S’ agapó san korítsi, triferá,
san na ítan i próti mu forá.
S’ agapó thimoména ke sklirá,
S’ agapó, s’ agapó…
s’ agapó ki as to kséro
pos de tha mu vgi se kaló!
Ke fováme,
tis vradiés pu den kimáme,
pos mia méra,
ísos na mi se thimáme.
S’ agapó me ton trópo pu boró,
me ti dípsa pu píno to neró.
S’ agapó m’ óti écho ke foró.
S’ agapó, s’ agapó…
S’ agapó ki as to kséro
pos de tha mu vgi se kaló!
Ke fováme,
tis vradiés pu den kimáme,
pos mia méra,
ísos na mi se thimáme.
Ke fováme,
ótan dípla mu kimáse,
pos mia méra,
ísos na mi me thimáse.
S’ agapó me to sóma díchos nu,
me to ble ke to mavro t’ uranu.
S’ agapó me ton trómo tu kenu.
S’ agapó, s’ agapó…
S’ agapó ki as to kséro
pos de tha mu vgi se kaló!
|