Ο ήλιος βγαίνει μες στα μάτια σου
λάμπουν στα μάτια σου τ’ αστέρια
και μες στα χέρια μου τα χέρια σου
δυο τρομαγμένα περιστέρια
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
Η νύκτα έρχεται στο βλέμμα σου
στα βλέφαρά σου η μέρα γέρνει
μια λέξη σου μου δίνει τη ζωή
μια σου λέξη μου την παίρνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή με πεθαίνει
Σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ σ’ αγαπώ
η αγάπη αυτή μ’ ανασταίνει
|
O ílios vgeni mes sta mátia su
lábun sta mátia su t’ astéria
ke mes sta chéria mu ta chéria su
dio tromagména peristéria
S’ agapó s’ agapó s’ agapó
i agápi aftí me petheni
S’ agapó s’ agapó s’ agapó
i agápi aftí m’ anasteni
I níkta érchete sto vlémma su
sta vléfará su i méra gérni
mia léksi su mu díni ti zoí
mia su léksi mu tin perni
S’ agapó s’ agapó s’ agapó
i agápi aftí me petheni
S’ agapó s’ agapó s’ agapó
i agápi aftí m’ anasteni
|