|
Μέσα στο δάσος σου μονάχος περπατώ
πάντα φοβόμουνα πως ίσως μαγευτώ
μοιάζει σαν ψέμα η τόση ομορφιά
μέθυσα μάτια μου κι είναι τώρα αργά
Μέθυσα απ’ το όνειρο τ’ άπιαστο όνειρο
που δεν το φτάνουν ούτε τα πουλιά
μέσα στο δάσος σου στ’ άγριο δάσος σου
ποιος δρόμος να πηγαίνει στην καρδιά
Σ’ έψαξα, σ’ έχασα
μα δε φεύγω πια
μέθυσα μάτια μου
κι είναι τώρα αργά
Μέσα στο δάσος σου σαν φάντασμα γυρνώ
ψάχνω στο βάθος σου γωνιά να κοιμηθώ
έρθεις δεν έρθεις σ’ αισθάνομαι κοντά
μέθυσα μάτια μου κι είναι τώρα αργά
Μέθυσα απ’ το όνειρο τ’ άπιαστο όνειρο
που δεν το φτάνουν ούτε τα πουλιά
μέσα στο δάσος σου στ’ άγριο δάσος σου
ποιος δρόμος να πηγαίνει στην καρδιά
Σ’ έψαξα, σ’ έχασα
μα δε φεύγω πια
μέθυσα μάτια μου
κι είναι τώρα αργά
|
Mésa sto dásos su monáchos perpató
pánta fovómuna pos ísos mageftó
miázi san pséma i tósi omorfiá
méthisa mátia mu ki ine tóra argá
Méthisa ap’ to óniro t’ ápiasto óniro
pu den to ftánun ute ta puliá
mésa sto dásos su st’ ágrio dásos su
pios drómos na pigeni stin kardiá
S’ épsaksa, s’ échasa
ma de fevgo pia
méthisa mátia mu
ki ine tóra argá
Mésa sto dásos su san fántasma girnó
psáchno sto váthos su goniá na kimithó
érthis den érthis s’ esthánome kontá
méthisa mátia mu ki ine tóra argá
Méthisa ap’ to óniro t’ ápiasto óniro
pu den to ftánun ute ta puliá
mésa sto dásos su st’ ágrio dásos su
pios drómos na pigeni stin kardiá
S’ épsaksa, s’ échasa
ma de fevgo pia
méthisa mátia mu
ki ine tóra argá
|
