|
Σαν πληγή από σουγιά
κατακόκκινη βαθιά αγάπη
κάθετη μου χαρακιά
τατουάζ σε κουβαλώ
σε χαϊδεύω, σου μιλώ
αγάπη στην παράνοια κυλώ
Γιατί ξέρω καλά
από λάθη πολλά
σ’ έχω χάσει
Μια συγνώμη και δυο
κι εκατό να σου πω
τι θ’ αλλάξει
Όσο κι αν σ’ αγαπώ
δεν θα ‘ρθω να σε βρω
αν δεν σκοτώσω
τον κακό μου εαυτό
που σε πλήγωσε τόσο
Σαν αδιάκοπη βροχή
με χτυπάει ενοχή
ας ήταν η ψυχή μου να πλυθεί
και με δάκρυα καθαρά
περπατώντας τα νερά
να σου ‘φερνα ποτάμια από χαρά
Γιατί ξέρω καλά
από λάθη πολλά
σ’ έχω χάσει
Μια συγνώμη και δυο
κι εκατό να σου πω
τι θ’ αλλάξει
Όσο κι αν σ’ αγαπώ
δεν θα ‘ρθω να σε βρω
αν δεν σκοτώσω
τον κακό μου εαυτό
που σε πλήγωσε τόσο
|
San pligí apó sugiá
katakókkini vathiá agápi
kátheti mu charakiá
tatuáz se kuvaló
se chaidevo, su miló
agápi stin paránia kiló
Giatí kséro kalá
apó láthi pollá
s’ écho chási
Mia signómi ke dio
ki ekató na su po
ti th’ alláksi
Όso ki an s’ agapó
den tha ‘rtho na se vro
an den skotóso
ton kakó mu eaftó
pu se plígose tóso
San adiákopi vrochí
me chtipái enochí
as ítan i psichí mu na plithi
ke me dákria kathará
perpatóntas ta nerá
na su ‘ferna potámia apó chará
Giatí kséro kalá
apó láthi pollá
s’ écho chási
Mia signómi ke dio
ki ekató na su po
ti th’ alláksi
Όso ki an s’ agapó
den tha ‘rtho na se vro
an den skotóso
ton kakó mu eaftó
pu se plígose tóso
|
