|
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω αυτό τον καιρό
και παριστάνω με λάθη σωρό κάτι γερό
να κρατηθείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε κι εσύ να χαρείς,
τα χρόνια πάνε κι ας μείνουμ’ εμείς
λόγω καρδιάς, λόγω τιμής.
Σ’ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δε θα μπορέσουμε,
πώς να χωρέσουμε τόσοι άνθρωποι στο κενό;
Σ’ όποιον αρέσουμε
για τους άλλους δε θα μπορέσουμε,
πώς να συνδέσουμε περιθώρια κι ουρανό;
Ό,τι μπορώ για σένα κάνω λες κι είμαι φτερό,
σ’ αεροπλάνο στον κόσμο γυρνώ κι ό,τι περνώ
μην το σκεφτείς.
Ό,τι μπορείς για μένα κάνε, βραδιάζει νωρίς
κι αλλού κοιτάνε τα μάτια θαρρείς
λόγω σκιάς, λόγω πληγής.
|
Ό,ti boró gia séna káno aftó ton keró
ke paristáno me láthi soró káti geró
na kratithis.
Ό,ti boris gia ména káne ki esí na charis,
ta chrónia páne ki as minum’ emis
lógo kardiás, lógo timís.
S’ ópion arésume
gia tus állus de tha borésume,
pós na chorésume tósi ánthropi sto kenó;
S’ ópion arésume
gia tus állus de tha borésume,
pós na sindésume perithória ki uranó;
Ό,ti boró gia séna káno les ki ime fteró,
s’ aeropláno ston kósmo girnó ki ó,ti pernó
min to skeftis.
Ό,ti boris gia ména káne, vradiázi norís
ki allu kitáne ta mátia tharris
lógo skiás, lógo pligís.
|
