|
Αλλιώς το φανταζόμουνα
Μα ήτανε αλλιώς
Καρδιά μου πάντα ήσουνα
Μεγάλος μου εχθρός
Τα λάθη μου τα στήριζες
Τα πάθη υποστήριζες
Και είπες ότι άξιζε να ονειρευτώ, να ονειρευτώ
Γρήγορα ξημέρωσε τ’ όνειρό μου τέλειωσε
Μου ‘γινες συνήθεια
Στη μοναξιά μου να ξυπνώ
Γρήγορα ξημέρωσε και το φως φανέρωσε
Είναι η μόνη αλήθεια μου
Πως πια δεν είσαι εδώ
Μα σ’ αγαπώ
Ο Χρόνος να με γιάτρευε
Περίμενα καιρό
Από τους φίλους έκρυβα
Ακόμα πως πονώ
Τους είπα πως σε ξέχασα
Το χρόνο μου πως έχασα
Μα δυστυχώς δεν έπαψα να σ’ αγαπώ, να σ’ αγαπώ
Γρήγορα ξημέρωσε τ’ όνειρό μου τέλειωσε
Μου ‘γινες συνήθεια
Στη μοναξιά μου να ξυπνώ
Γρήγορα ξημέρωσε και το φως φανέρωσε
Είναι η μόνη αλήθεια μου
Πως πια δεν είσαι εδώ
Μα σ’ αγαπώ
|
Alliós to fantazómuna
Ma ítane alliós
Kardiá mu pánta ísuna
Megálos mu echthrós
Ta láthi mu ta stírizes
Ta páthi ipostírizes
Ke ipes óti áksize na onireftó, na onireftó
Grígora ksimérose t’ óniró mu téliose
Mu ‘gines siníthia
Sti monaksiá mu na ksipnó
Grígora ksimérose ke to fos fanérose
Ine i móni alíthia mu
Pos pia den ise edó
Ma s’ agapó
O Chrónos na me giátreve
Perímena keró
Apó tus fílus ékriva
Akóma pos ponó
Tus ipa pos se kséchasa
To chróno mu pos échasa
Ma distichós den épapsa na s’ agapó, na s’ agapó
Grígora ksimérose t’ óniró mu téliose
Mu ‘gines siníthia
Sti monaksiá mu na ksipnó
Grígora ksimérose ke to fos fanérose
Ine i móni alíthia mu
Pos pia den ise edó
Ma s’ agapó
|
