|
Πες μου τώρα πως να ζήσω, πες μου
σε ποια χέρια ν’ ακουμπήσω, πες μου
που πέφτει η νύχτα και τρομάζω
και ξένα σώματα αγκαλιάζω
Σαν αλήτισσα γυρνάω
και δεν έχω που να πάω
έφυγες και τώρα σε ζητάω
Ήσουν ό,τι είχα και δεν είχα
Ζούσα στη δική σου φυλακή
μες τα μάτια σου τον κόσμο είδα
κι εσύ χάθηκες σε μια στιγμή
μα θα γυρίσω’ μου ‘χες πει
Πες μου τώρα πως να ζήσω πες μου
που πέφτει η νύχτα και τρομάζω
και ξένα σώματα αγκαλιάζω
Σαν αλήτισσα γυρνάω
και δεν έχω που να πάω
έφυγες και τώρα σε ζητάω
Μα τόσος χρόνος πέρασε
κι εσύ δεν ξαναγύρισες
Μα τόσος χρόνος πέρασε
στο πουθενά
|
Pes mu tóra pos na zíso, pes mu
se pia chéria n’ akubíso, pes mu
pu péfti i níchta ke tromázo
ke kséna sómata agkaliázo
San alítissa girnáo
ke den écho pu na páo
éfiges ke tóra se zitáo
Ήsun ó,ti icha ke den icha
Zusa sti dikí su filakí
mes ta mátia su ton kósmo ida
ki esí cháthikes se mia stigmí
ma tha giríso’ mu ‘ches pi
Pes mu tóra pos na zíso pes mu
pu péfti i níchta ke tromázo
ke kséna sómata agkaliázo
San alítissa girnáo
ke den écho pu na páo
éfiges ke tóra se zitáo
Ma tósos chrónos pérase
ki esí den ksanagirises
Ma tósos chrónos pérase
sto puthená
|
