|
Πως πέρασε ο καιρός
κάτι σαν ανάσα μικρή
που ζητάει ν’ ακουστεί
και να που ήρθε καλοκαίρι
μα όλοι οι χειμώνες που φύγαν
δεν είπαν γιατί
Γιατί αυτή η βροχή στεγνώνει
κι η σκέψη που ενώνει κομμάτια
να σβήσει διαλέγει
κι έτσι σιγά σιγά μικραίνει
το φως που ζωντανεύει μια ελπίδα
στη μέρα που φεύγει
Μα σαν ξημερώνει
όλα αυτά που ψάχνω
κοντά σου να βρω
είν’ εδώ και μπορούν
να λιώσουν το χιόνι
μείνε εδώ κι ας ξέρω
ποτέ δε θα πεις σ’ αγαπώ
Αν κοιτάξω μακριά σου
βλέπω μια αλήθεια γυμνή
να φοβάται…παιδί
σαν παράδεισος που τρίζει
γύρω μου φωνές ταξιδεύουν
δεμένες στο χθες
Αγκαλιά με μια θηλιά που σφίγγει
κάτι περιμένω να κλείσει
τον κύκλο που ανοίγει
κι έτσι σιγά σιγά μικραίνει
το φως που ζωντανεύει μια ελπίδα
στη μέρα που φεύγει
Μα σαν ξημερώνει
όλα αυτά που ψάχνω
κοντά σου να βρω
ειν’ εδώ και μπορούν
να λιώσουν το χιόνι
μείνε εδώ κι ας ξέρω
ποτέ δε θα πεις σ’ αγαπώ
|
Pos pérase o kerós
káti san anása mikrí
pu zitái n’ akusti
ke na pu írthe kalokeri
ma óli i chimónes pu fígan
den ipan giatí
Giatí aftí i vrochí stegnóni
ki i sképsi pu enóni kommátia
na svísi dialégi
ki étsi sigá sigá mikreni
to fos pu zontanevi mia elpída
sti méra pu fevgi
Ma san ksimeróni
óla aftá pu psáchno
kontá su na vro
in’ edó ke borun
na liósun to chióni
mine edó ki as kséro
poté de tha pis s’ agapó
An kitákso makriá su
vlépo mia alíthia gimní
na fováte…pedí
san parádisos pu trízi
giro mu fonés taksidevun
deménes sto chthes
Agkaliá me mia thiliá pu sfíngi
káti periméno na klisi
ton kíklo pu anigi
ki étsi sigá sigá mikreni
to fos pu zontanevi mia elpída
sti méra pu fevgi
Ma san ksimeróni
óla aftá pu psáchno
kontá su na vro
in’ edó ke borun
na liósun to chióni
mine edó ki as kséro
poté de tha pis s’ agapó
|
