Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της
κι εσύ να λείπεις.
Να `ρχονται οι άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα
και συ να λείπεις.
Να `ρχονται τα κορίτσια στο παγκάκι του κήπου
με χρωματιστά φορέματα
κι εσύ να λείπεις.
Ένα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό,
πολλές σημαίες να ανεμίζουν στα μπαλκόνια
να λένε δυνατά τη λέξη “σύντροφος”
κι εσύ να λείπεις.
Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται
και σένα να σου λείπουν τα χέρια.
Δυο κορμιά να παίρνουνται κι εσύ να κοιμάσαι
κάτω από το χώμα.
Και τα κουμπιά του σακακιού σου
να αντέχουν πιότερο από σένα κάτω απ’ το χώμα
κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει,
όταν η καρδιά σου που τόσο αγάπησε τον κόσμο θα `χει λιώσει.
|
Sképsu i zoí na travái to drómo tis
ki esí na lipis.
Na `rchonte i ánikses me pollá diáplata paráthira
ke si na lipis.
Na `rchonte ta korítsia sto pagkáki tu kípu
me chromatistá forémata
ki esí na lipis.
Έna anthisméno déntro na skívi sto neró,
pollés simees na anemízun sta balkónia
na léne dinatá ti léksi “síntrofos”
ki esí na lipis.
Sképsu dio chéria na sfíngonte
ke séna na su lipun ta chéria.
Dio kormiá na pernunte ki esí na kimáse
káto apó to chóma.
Ke ta kubiá tu sakakiu su
na antéchun piótero apó séna káto ap’ to chóma
ki i sfera i sfinoméni stin kardiá su na mi lióni,
ótan i kardiá su pu tóso agápise ton kósmo tha `chi liósi.
|