Στείλε το αντίο μόνο στο σταθμό,
άσ’ τη βαλίτσα και γύρνα να σου πω
πως δε χωρίζουνε αυτοί που ελπίζουνε,
όλα τα λάθη θα τα διορθώσω εγώ.
Τίποτα μη σε φοβίζει πουθενά,
έσβησα με γόμα ό,τι σ’ ακουμπά.
Πέτα το εισιτήριο, σου κράτησα καρδιά.
Θα σε ταξιδεύω, θα `μαι πάντα εδώ,
νύχτες μεσημέρια πριν απ’ το κακό.
Ξέρω πως μ’ αγάπη την αγάπη θα νικώ.
Πήρα απ’ τα λάθη μάθημα πικρό,
ξέρω να λύνω το κάθε μυστικό.
Κι ό,τι προδώσαμε και ό,τι σώσαμε
απ’ την αρχή θα τ’ αγαπήσουμε κι οι δυο.
|
Stile to antío móno sto stathmó,
ás’ ti valítsa ke girna na su po
pos de chorízune afti pu elpízune,
óla ta láthi tha ta diorthóso egó.
Típota mi se fovízi puthená,
ésvisa me góma ó,ti s’ akubá.
Péta to isitírio, su krátisa kardiá.
Tha se taksidevo, tha `me pánta edó,
níchtes mesiméria prin ap’ to kakó.
Kséro pos m’ agápi tin agápi tha nikó.
Píra ap’ ta láthi máthima pikró,
kséro na líno to káthe mistikó.
Ki ó,ti prodósame ke ó,ti sósame
ap’ tin archí tha t’ agapísume ki i dio.
|