|
Σου ’λεγα “θα φύγω”, μου ’λεγες “μακάρι”,
σου ’λεγα “θα κλάψεις”, μου ’λεγες “τι λες”.
Κι απόψε που πλαγιάζεις σε άδειο μαξιλάρι
εσύ, ο άντρας, κλαις.
Τώρα να μείνω, να μείνω μου ζητάς,
μα η φωνή σου στην καρδιά μου είναι ξένη.
Πέτρα που κύλησε μην την σταματάς.
Θα φύγω, η ζωή με περιμένει.
Θα φύγω.
Σου ’λεγα “θα φύγω”, το ’βρισκες αστείο
και μου απαντούσες “κάνε ό,τι θες”.
Κι απόψε που σου λέω το τελευταίο αντίο
εσύ, ο άντρας, κλαις.
Τώρα να μείνω, να μείνω μου ζητάς,
μα η φωνή σου στην καρδιά μου είναι ξένη.
Πέτρα που κύλησε μην την σταματάς.
Θα φύγω, η ζωή με περιμένει.
Θα φύγω.
|
Su ’lega “tha fígo”, mu ’leges “makári”,
su ’lega “tha klápsis”, mu ’leges “ti les”.
Ki apópse pu plagiázis se ádio maksilári
esí, o ántras, kles.
Tóra na mino, na mino mu zitás,
ma i foní su stin kardiá mu ine kséni.
Pétra pu kílise min tin stamatás.
Tha fígo, i zoí me periméni.
Tha fígo.
Su ’lega “tha fígo”, to ’vriskes astio
ke mu apantuses “káne ó,ti thes”.
Ki apópse pu su léo to telefteo antío
esí, o ántras, kles.
Tóra na mino, na mino mu zitás,
ma i foní su stin kardiá mu ine kséni.
Pétra pu kílise min tin stamatás.
Tha fígo, i zoí me periméni.
Tha fígo.
|
