|
Σου το `πα για τα σύννεφα
σου το’πα για τα μάτια τα κλαμένα
για τα σημάδια που άφησαν τα χέρια μας
πάνω στα τραπεζάκια τα βρεμένα.
Στα φανερά και στα κρυφά
σου το `πα για τα σύννεφα.
Για σένα και για μένα.
Σου το `πα με τα κύματα
σου το `πα με τη σκοτεινή ρουφήχτρα
με το σκυλί και με το κλεφτοφάναρο
με τον καφέ και με την χαρτορίχτρα.
Ψιθυριστά και φωναχτά
σου το `πα με τα κύματα.
Σου το `πα μες στη νύχτα.
Σου το `πα τα μεσάνυχτα
σου το `πα τη στιγμή που δε μιλούσες
που με το νου μου μόνο λίγο σ’ άγγιζα
κι άναβε το φουστάνι που φορούσες.
Από κοντά κι από μακριά
σου το `πα τα μεσάνυχτα.
Με τ’ άστρα που κοιτούσες.
|
Su to `pa gia ta sínnefa
su to’pa gia ta mátia ta klaména
gia ta simádia pu áfisan ta chéria mas
páno sta trapezákia ta vreména.
Sta fanerá ke sta krifá
su to `pa gia ta sínnefa.
Gia séna ke gia ména.
Su to `pa me ta kímata
su to `pa me ti skotiní rufíchtra
me to skilí ke me to kleftofánaro
me ton kafé ke me tin chartoríchtra.
Psithiristá ke fonachtá
su to `pa me ta kímata.
Su to `pa mes sti níchta.
Su to `pa ta mesánichta
su to `pa ti stigmí pu de miluses
pu me to nu mu móno lígo s’ ángiza
ki ánave to fustáni pu foruses.
Apó kontá ki apó makriá
su to `pa ta mesánichta.
Me t’ ástra pu kituses.
|
