Στα βήματά του να πατάς | Sta vímatá tu na patás

Με λόγια μέσα απ’ τη φωτιά
που μου ‘καψε τα στήθια
θα γράψω, φίλοι και γνωστοί,
να μάθουν την αλήθεια.

Θα βγω στο δρόμο να το πω
πως δεν πονάς για μένα,
μ’ ένα τραγούδι μου βαρύ
να κλαις για τα γραμμένα.

Στα βήματα του να πατάς,
τον πόνο να μαθαίνεις,
κι όταν τα βράδια ξενυχτάς,
μαζί του να πεθαίνεις.

Με λόγια μέσα απ’ την καρδιά
πιο μαύρα κι απ’ το αίμα
θα πω το στίχο που πονά
απ’ το δικό σου ψέμα.

Me lógia mésa ap’ ti fotiá
pu mu ‘kapse ta stíthia
tha grápso, fíli ke gnosti,
na máthun tin alíthia.

Tha vgo sto drómo na to po
pos den ponás gia ména,
m’ éna tragudi mu varí
na kles gia ta gramména.

Sta vímata tu na patás,
ton póno na mathenis,
ki ótan ta vrádia ksenichtás,
mazí tu na pethenis.

Me lógia mésa ap’ tin kardiá
pio mavra ki ap’ to ema
tha po to stícho pu poná
ap’ to dikó su pséma.