Τα χέρια μου κρατάς και ανεβαίνω
ούτε να λυπηθώ δεν προλαβαίνω.
Την νύχτα μου μπορείς και κάνεις μέρα,
στο όνειρο με πας και παραπέρα.
Για σένα πάντοτε θα ζω
πες μου που θες να ορκιστώ,
πες μου που θες να ορκιστώ
για σένα πάντοτε θα ζω,
πως μια ζωή θα σε φορώ
σαν σταυρουδάκι φυλαχτό
εκεί που λέω πως ίσως κάτι έχει αλλάξει
εσύ την λέξη σ’ αγαπώ την κάνεις πράξη.
Το όνομά μου λες κι αγάπη τρέχει,
σαν ξάγρυπνος φρουρός για μας αντέχει
και εκεί που το πικρό ζητάει θέση
μια λέξη σου γλυκιά θα το αναιρέσει.
Για σένα πάντοτε θα ζω
πες μου που θες να ορκιστώ,
πες μου που θες να ορκιστώ
για σένα πάντοτε θα ζω,
πως μια ζωή θα σε φορώ
σαν σταυρουδάκι φυλαχτό
εκεί που λέω πως ίσως κάτι έχει αλλάξει
εσύ την λέξη σ’ αγαπώ την κάνεις πράξη.
|
Ta chéria mu kratás ke aneveno
ute na lipithó den prolaveno.
Tin níchta mu boris ke kánis méra,
sto óniro me pas ke parapéra.
Gia séna pántote tha zo
pes mu pu thes na orkistó,
pes mu pu thes na orkistó
gia séna pántote tha zo,
pos mia zoí tha se foró
san stavrudáki filachtó
eki pu léo pos ísos káti échi alláksi
esí tin léksi s’ agapó tin kánis práksi.
To ónomá mu les ki agápi tréchi,
san kságripnos frurós gia mas antéchi
ke eki pu to pikró zitái thési
mia léksi su glikiá tha to anerési.
Gia séna pántote tha zo
pes mu pu thes na orkistó,
pes mu pu thes na orkistó
gia séna pántote tha zo,
pos mia zoí tha se foró
san stavrudáki filachtó
eki pu léo pos ísos káti échi alláksi
esí tin léksi s’ agapó tin kánis práksi.
|