Στη Φρεαττύδα θα ’ρθω μια βραδιά
σαν τα παλιά καράβια
με ανοιγμένα πανιά
θα ‘χω σκαντήλια και στράλια σβηστά
θα ‘χω και το φεγγάρι
σκεπάσει μες στα νερά.
Στο σκοτάδι τη φωτιά θ’ ανάψω
σαν μπουρλοτιέρης στα κρυφά
στις φλόγες μέσα θα πετάξω
την ψεύτική σου την καρδιά.
Χρυσό απ’ τη στάχτη πετιέται φιλί
και με φιλά στο στόμα
μα είναι τώρα αργά.
Στη Φρεαττύδα θα ’ρθω μια βραδιά
σαν τα παλιά καράβια
με ανοιγμένα πανιά.
|
Sti Freattída tha ’rtho mia vradiá
san ta paliá karávia
me anigména paniá
tha ‘cho skantília ke strália svistá
tha ‘cho ke to fengári
skepási mes sta nerá.
Sto skotádi ti fotiá th’ anápso
san burlotiéris sta krifá
stis flóges mésa tha petákso
tin pseftikí su tin kardiá.
Chrisó ap’ ti stáchti petiéte filí
ke me filá sto stóma
ma ine tóra argá.
Sti Freattída tha ’rtho mia vradiá
san ta paliá karávia
me anigména paniá.
|