|
Η καρδιά σου είναι βαριά
το σκοτάδι σε κρατά και δε σ’ αφήνει.
Ζήτησες παρηγοριά
στου εγώ τη μοναξιά και είναι δίνη.
Παγιδεύτηκες λες και ήσουνα παιδί.
Ονειρεύτηκες να ‘ρθουν όλα απ’ την αρχή.
Όμως έχεις αντοχή το φιλί σου καίει.
Αν θες, ποτέ δεν είναι αργά.
Μα ό,τι κι αν πω αρκετό δεν είναι.
Όπου βρεθώ πάντα κοντά σου είμαι.
Ότι κι αν πω στην αγάπη μείνε.
Η καρδιά μου είναι βαριά
το σκοτάδι πολεμά όνειρα φέρνει.
Του σώματος τη ζεστασιά τίποτα δεν ξεπερνά
Η αγάπη μένει.
Αναπαύεται η ζωή σου στη φυγή.
Δε χρειάζεται ν’ αναρωτηθείς γιατί
Η ματιά σου έχει αντοχή το φιλί σου καίει
|
I kardiá su ine variá
to skotádi se kratá ke de s’ afíni.
Zítises parigoriá
stu egó ti monaksiá ke ine díni.
Pagideftikes les ke ísuna pedí.
Onireftikes na ‘rthun óla ap’ tin archí.
Όmos échis antochí to filí su kei.
An thes, poté den ine argá.
Ma ó,ti ki an po arketó den ine.
Όpu vrethó pánta kontá su ime.
Όti ki an po stin agápi mine.
I kardiá mu ine variá
to skotádi polemá ónira férni.
Tu sómatos ti zestasiá típota den kseperná
I agápi méni.
Anapafete i zoí su sti figí.
De chriázete n’ anarotithis giatí
I matiá su échi antochí to filí su kei
|
