Αυτό το βράδυ έχει τόσο χωρισμό
που δεν υπάρχει ένας λόγος για να ζήσω,
βλέπω το πάτωμα, το παίρνω για βυθό,
θα πέσω μέσα, τις πληγές μου να κυλήσω.
Αγάπη μου, θέλω να ‘ρθεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω,
γιατί χωρίσαμε νωρίς
και στην καρδιά μου σε χρωστάω.
Οι σκέψεις κάνουν δαχτυλίδια με καπνό,
εγώ κι η νύχτα, καληνύχτα, τίποτ’ άλλο,
ίσως, στον ύπνο μου απόψε να σε δω
να μ’ αγκαλιάσεις και την νύχτα μου να βγάλω.
Αγάπη μου, θέλω να ‘ρθεις
γιατί ακόμα σ’ αγαπάω,
γιατί χωρίσαμε νωρίς
και στην καρδιά μου σε χρωστάω
|
Aftó to vrádi échi tóso chorismó
pu den ipárchi énas lógos gia na zíso,
vlépo to pátoma, to perno gia vithó,
tha péso mésa, tis pligés mu na kilíso.
Agápi mu, thélo na ‘rthis
giatí akóma s’ agapáo,
giatí chorísame norís
ke stin kardiá mu se chrostáo.
I sképsis kánun dachtilídia me kapnó,
egó ki i níchta, kaliníchta, típot’ állo,
ísos, ston ípno mu apópse na se do
na m’ agkaliásis ke tin níchta mu na vgálo.
Agápi mu, thélo na ‘rthis
giatí akóma s’ agapáo,
giatí chorísame norís
ke stin kardiá mu se chrostáo
|