Μ’ αρέσουν τα έργα με το όμορφο τέλος,
κει που ο ωραίος του φιλμ
Με την ωραία φιλιώνται και φεύγουν
και τους φαντάζεσαι εσύ…
Μ’ αρέσει εκεί που ο καλός της ταινίας,
μετά από κόπο πολύ,
Βρίσκει το δίκιο του, και οι εχθροί του
παν’ για καλά φυλακή…
Πάμε να ζήσουμε δυο ώρες μαζί τους,
κει επάνω, στ’ άσπρο πανί.
Να ζήσουμε κι εμείς τη ζωή τους,
σαν να μη ζούσαμε πριν…
Είναι ωραίο που αυτή δεν τον θέλει,
που είναι αστός και φτωχός.
Κι αυτός, με πείσμα, στα ύψη σαν φτάνει,
τη συγχωρεί, ευτυχώς!
Μ’ αρέσει όταν τους φίλους στα έργα
δεν τους χωρίζει κανείς.
Κι είναι θυσία ο ένας στον άλλον,
αυτό που εσύ δεν μπορείς!.
|
M’ arésun ta érga me to ómorfo télos,
ki pu o oreos tu film
Me tin orea filiónte ke fevgun
ke tus fantázese esí…
M’ arési eki pu o kalós tis tenías,
metá apó kópo polí,
Oríski to díkio tu, ke i echthri tu
pan’ gia kalá filakí…
Páme na zísume dio óres mazí tus,
ki epáno, st’ áspro paní.
Na zísume ki emis ti zoí tus,
san na mi zusame prin…
Ine oreo pu aftí den ton théli,
pu ine astós ke ftochós.
Ki aftós, me pisma, sta ípsi san ftáni,
ti sigchori, eftichós!
M’ arési ótan tus fílus sta érga
den tus chorízi kanis.
Ki ine thisía o énas ston állon,
aftó pu esí den boris!.
|