Άνθρωποι, άνθρωποι στη σκηνή του χρόνου
Άνθρωποι, άνθρωποι σβήνουν σαν κεριά
χωρίς πατρίδα στη κόλαση του δρόμου
Άνθρωποι, άνθρωποι φεύγουν μακριά
Άνθρωποι, άνθρωποι πρόσωπα σκυμμένα
Άνθρωποι, άνθρωποι άστρα βιαστικά
σκληρός ο χρόνος για σένα και για μένα
Άνθρωποι, άνθρωποι ποιος τους κυνηγά
Φωτιά και τρέλα στο τέλος του αιώνα
χωρίς ελπίδα χωρίς αναπνοή
είναι μικρή στο μάτι του κυκλώνα
η ανθρώπινη ζωή
Άνθρωποι, άνθρωποι αδικοχαμένοι
Άνθρωποι, άνθρωποι μες τη συμφορά
στην ιστορία πρόσφυγες και ξένοι
Άνθρωποι, άνθρωποι φεύγουν μακριά
Άνθρωποι, άνθρωποι κρύβονται στη δύση
Άνθρωποι, άνθρωποι ζουν στα σκοτεινά
κανείς εδώ δε πρόλαβε να ζήσει
Άνθρωποι, άνθρωποι παίρνουν τα βουνά
|
Άnthropi, ánthropi sti skiní tu chrónu
Άnthropi, ánthropi svínun san keriá
chorís patrída sti kólasi tu drómu
Άnthropi, ánthropi fevgun makriá
Άnthropi, ánthropi prósopa skimména
Άnthropi, ánthropi ástra viastiká
sklirós o chrónos gia séna ke gia ména
Άnthropi, ánthropi pios tus kinigá
Fotiá ke tréla sto télos tu eóna
chorís elpída chorís anapnoí
ine mikrí sto máti tu kiklóna
i anthrópini zoí
Άnthropi, ánthropi adikochaméni
Άnthropi, ánthropi mes ti simforá
stin istoría prósfiges ke kséni
Άnthropi, ánthropi fevgun makriá
Άnthropi, ánthropi krívonte sti dísi
Άnthropi, ánthropi zun sta skotiná
kanis edó de prólave na zísi
Άnthropi, ánthropi pernun ta vuná
|