Εκεί, στ’ αντικρινό βουνό
που καίνε τα σκουπίδια,
θα κάψω της αγάπης μας,
όρκους και δαχτυλίδια,
θα κάψω της αγάπης μας,
όρκους και δαχτυλίδια.
Στο χρόνο δεν αντέξαμε,
με τις καρδιές μας παίξαμε,
μα παίξε παίξε, έσπασε
το βέλος της αγάπης,
στο χρόνο δεν αντέξαμε,
δεν αλληλοπιστέψαμε,
και τ’ όνειρο που ζούσαμε,
έγινε εφιάλτης.
Τώρα, για μένα, όπου κι αν πας,
καλύτερα να μην μιλάς,
σκουπίδια, στάχτη και καπνός,
ο έρωτάς μας ο τρελός,
σκουπίδια, στάχτη και καπνός,
ο έρωτάς μας ο τρελός.
Στο χρόνο δεν αντέξαμε,
με τις καρδιές μας παίξαμε,
μα παίξε παίξε, έσπασε
το βέλος της αγάπης,
στο χρόνο δεν αντέξαμε,
δεν αλληλοπιστέψαμε,
και τ’ όνειρο που ζούσαμε,
έγινε εφιάλτης.
|
Eki, st’ antikrinó vunó
pu kene ta skupídia,
tha kápso tis agápis mas,
órkus ke dachtilídia,
tha kápso tis agápis mas,
órkus ke dachtilídia.
Sto chróno den antéksame,
me tis kardiés mas peksame,
ma pekse pekse, éspase
to vélos tis agápis,
sto chróno den antéksame,
den allilopistépsame,
ke t’ óniro pu zusame,
égine efiáltis.
Tóra, gia ména, ópu ki an pas,
kalítera na min milás,
skupídia, stáchti ke kapnós,
o érotás mas o trelós,
skupídia, stáchti ke kapnós,
o érotás mas o trelós.
Sto chróno den antéksame,
me tis kardiés mas peksame,
ma pekse pekse, éspase
to vélos tis agápis,
sto chróno den antéksame,
den allilopistépsame,
ke t’ óniro pu zusame,
égine efiáltis.
|