Μπροστά στα μηχανήματα,
στα μηνύματα που άφησες,
απορώ μ’ όλα αυτά τα φιλιά ξαφνικά.
Ξανά με τ’ ακουστικά
και τα γόνατα τσακισμένα πια,
διεκδικώ μια μεριά
απ’ το glam σου μακριά.
Ποιος μου χαμηλώνει τη φωνή,
βάζει μία ψόφια μουσική
με το ζόρι κάτι να μου πει
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ.
Ανεβάζω την ένταση με υπερένταση
και αρχίζω ηλεκτρικό τον ρυθμό,
στο χορό να καώ.
Σε τούτη τη σκοτεινιά που με πέταξες ανάπηρο
βρήκα πως θα σταθώ με πληγή στο φτερό.
Ποιος μου κρύβει την ανατολή
μέσα στη δική μου εκδρομή
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ
με το διχασμένο σου φιλί.
Ποιος μου χαμηλώνει τη φωνή
βάζει μία ψόφια μουσική
με το ζόρι κάτι να μου πει
στοίχημα πως είσαι πάλι εσύ.
|
Brostá sta michanímata,
sta minímata pu áfises,
aporó m’ óla aftá ta filiá ksafniká.
Ksaná me t’ akustiká
ke ta gónata tsakisména pia,
diekdikó mia meriá
ap’ to glam su makriá.
Pios mu chamilóni ti foní,
vázi mía psófia musikí
me to zóri káti na mu pi
stichima pos ise páli esí.
Anevázo tin éntasi me iperéntasi
ke archízo ilektrikó ton rithmó,
sto choró na kaó.
Se tuti ti skotiniá pu me pétakses anápiro
vríka pos tha stathó me pligí sto fteró.
Pios mu krívi tin anatolí
mésa sti dikí mu ekdromí
stichima pos ise páli esí
me to dichasméno su filí.
Pios mu chamilóni ti foní
vázi mía psófia musikí
me to zóri káti na mu pi
stichima pos ise páli esí.
|