Η ανεράιδα | I aneráida

Μιαν ανεράιδα αγάπησα μια νύχτα στ’ όνειρό μου
και ξύπνησα και βρέθηκε η κόρη στο πλευρό μου

Είχε δυο χείλια βυσσινιά, μαλλιά σαν το μετάξι
κι επαρακάλουν τ’ όνειρο μια ζήση να βαστάξει

Ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
Σύννεφο θαρρώ πως είναι στην ανατολή
κι ώρες ώρες ψιχαλίζει, για να μου μιλεί

Κι όπως επέφταν τα μαλλιά στα φιλντισένια στήθια
τη ρώτησα αν ήτανε όνειρο ή αλήθεια

Γέλασ’ η κόρη κι έφυγε τη νύχτα στο σκοτάδι
κι άδικα την περίμενα ξάγρυπνος κάθε βράδυ

Ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
έγινε δεντρί κι αέρι κι απ’ τα δυο φωνή
και κακή πληγή που κάθε βράδυ με πονεί

Τίνος να πω τον πόνο μου και ποιος να το πιστέψει
πως τ’ όνειρο μιας χαραυγής μου μάτωσε τη σκέψη

Μου ‘πε μια μάισσα, της καρδιάς που γιάτρευε τον πόνο
πως ξωτικά υπάρχουνε σαν τα πιστεύεις μόνο

Ποιος την είδε την αγάπη που ‘χα μια φορά
Το στρατί στρατί θα πάρω και φιλώ σταυρό
όνειρό μου και αλήθεια θα ‘ρθω να σε βρω

Mian aneráida agápisa mia níchta st’ óniró mu
ke ksípnisa ke vréthike i kóri sto plevró mu

Iche dio chilia vissiniá, malliá san to metáksi
ki eparakálun t’ óniro mia zísi na vastáksi

Pios tin ide tin agápi pu ‘cha mia forá
Sínnefo tharró pos ine stin anatolí
ki óres óres psichalízi, gia na mu mili

Ki ópos epéftan ta malliá sta filntisénia stíthia
ti rótisa an ítane óniro í alíthia

Gelas’ i kóri ki éfige ti níchta sto skotádi
ki ádika tin perímena kságripnos káthe vrádi

Pios tin ide tin agápi pu ‘cha mia forá
égine dentrí ki aéri ki ap’ ta dio foní
ke kakí pligí pu káthe vrádi me poni

Tínos na po ton póno mu ke pios na to pistépsi
pos t’ óniro mias charavgís mu mátose ti sképsi

Mu ‘pe mia máissa, tis kardiás pu giátreve ton póno
pos ksotiká ipárchune san ta pistevis móno

Pios tin ide tin agápi pu ‘cha mia forá
To stratí stratí tha páro ke filó stavró
óniró mu ke alíthia tha ‘rtho na se vro