|
Όταν κρυώνω κι αρρωσταίνω ψάχνω εσένα
Θα `θελα να `μουν ο πιο κακός σου γιος
Να σου γκρινιάζω πως εδώ δε ζει κανένας
Να σ’ αγκαλιάζω κι ύστερα να σου ζητώ
Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ’ ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί
Όταν ξυπνάω τρομαγμένος, βλέπω εσένα
μια γνώριμη σκιά στον ουρανό
Με πλησιάζεις με λόγια ιδρωμένα
με νανουρίζεις, μα εγώ κλαίω και σου ζητώ
Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει
για τη δικιά σου κοντινή Αμερική
Μ’ ένα κλειδί κι ένα περίστροφο στην τσέπη
θέλω να τρέξω κατά εκεί
|
Όtan krióno ki arrosteno psáchno eséna
Tha `thela na `mun o pio kakós su gios
Na su gkriniázo pos edó de zi kanénas
Na s’ agkaliázo ki ístera na su zitó
Sto drómo na me vgális pu aneveni
gia ti dikiá su kontiní Amerikí
M’ éna klidí ki éna perístrofo stin tsépi
thélo na trékso katá eki
Όtan ksipnáo tromagménos, vlépo eséna
mia gnórimi skiá ston uranó
Me plisiázis me lógia idroména
me nanurízis, ma egó kleo ke su zitó
Sto drómo na me vgális pu aneveni
gia ti dikiá su kontiní Amerikí
M’ éna klidí ki éna perístrofo stin tsépi
thélo na trékso katá eki
|
