Στα μυστικά του έρωτα
με ταξιδεύεις φως μου
και βγαίνω μες στα ξέφωτα
και τις χαρές του κόσμου
καινούργιος κι αναμάρτητος
σαν να μην έχω ζήσει
λες κι ο καιρός ο άδικος
να μ’ έχει λησμονήσει.
Στα πιο ψηλά καμπαναριά
του κόσμου μ’ ανεβάζεις
κι από δωμάτια κλειστά
στον ουρανό με βγάζεις.
Στα χέρια σου τα δίκοπα
τους φόβους μου θα ρίξω
γιατί από σένα τίποτα
δεν έχω πια να κρύψω.
Στα πιο ψηλά καμπαναριά
του κόσμου μ’ ανεβάζεις
κι από δωμάτια κλειστά
στον ουρανό με βγάζεις.
|
Sta mistiká tu érota
me taksidevis fos mu
ke vgeno mes sta kséfota
ke tis charés tu kósmu
kenurgios ki anamártitos
san na min écho zísi
les ki o kerós o ádikos
na m’ échi lismonísi.
Sta pio psilá kabanariá
tu kósmu m’ anevázis
ki apó domátia klistá
ston uranó me vgázis.
Sta chéria su ta díkopa
tus fóvus mu tha ríkso
giatí apó séna típota
den écho pia na krípso.
Sta pio psilá kabanariá
tu kósmu m’ anevázis
ki apó domátia klistá
ston uranó me vgázis.
|