Με μισοάδεια λεωφορεία έρχονται
τα κορίτσια απ’ την επαρχία
Νοικιάζουν γκαρσονιέρες, δυαράκια
και κρεμάνε στους τοίχους
αφίσες και καδράκια
τα κορίτσια απ’ την επαρχία
Μες στης Αθήνας τους καθρέφτες κρύβονται
τυλιγμένες με μια προσδοκία
Νοικιάζουν στα ωράρια τη ζωή τους
και μπερδεύουν τραγούδια
με τη προσευχή τους
τα κορίτσια απ’ την επαρχία
Κανείς δε θα πονέσει τη φυγή τους
θα καλύψουν κι εκείνα τη διαδρομή τους
τα κορίτσια απ’ την επαρχία
Μα όταν τα βράδια μία μία
οι κλειδαριές κλείνουν με κρότο
βάφονται και στολίζονται
Και χορεύουν μόνες τσιφτετέλι
τι θα πει ο κόσμος δεν τις μέλει
Και ξυπνούν οι αναμνήσεις τους
ζωντανεύει εκεί και το χωριό τους
σε ένα υπόγειο ζωντανεύει το χωριό τους
Και τρέμουν, τρέμουν
οι πολυκατοικίες σας
οι πολυκατοικίες μας
|
Me misoádia leoforia érchonte
ta korítsia ap’ tin eparchía
Nikiázun gkarsoniéres, diarákia
ke kremáne stus tichus
afíses ke kadrákia
ta korítsia ap’ tin eparchía
Mes stis Athínas tus kathréftes krívonte
tiligménes me mia prosdokía
Nikiázun sta orária ti zoí tus
ke berdevun tragudia
me ti prosefchí tus
ta korítsia ap’ tin eparchía
Kanis de tha ponési ti figí tus
tha kalípsun ki ekina ti diadromí tus
ta korítsia ap’ tin eparchía
Ma ótan ta vrádia mía mía
i klidariés klinun me króto
váfonte ke stolízonte
Ke chorevun mónes tsiftetéli
ti tha pi o kósmos den tis méli
Ke ksipnun i anamnísis tus
zontanevi eki ke to chorió tus
se éna ipógio zontanevi to chorió tus
Ke trémun, trémun
i polikatikíes sas
i polikatikíes mas
|