Βάλε στο νου σου μιαν αυγή
πως πας στα σύνορα του κόσμου
μια σπιθαμή παν’ απ’ τη γη
να τραγουδώ βρήκα το φως μου
Πες την αλήθεια κι ας κοπείς
γίνε τσακάλι μες στη μπόρα
πηδάω τον τοίχο της σιωπής
να δω που θα με βγάλει τώρα
Οι φραμπαλάδες στη σκηνή
κι είναι μαζί τους τρεις διαβόλοι
και την δική μου τη φωνή
τη γιουχαΐζουνε στην πόλη
Κοίτα ναυάγια στο γυαλί
αρχή δεν έχουν ούτε τέλος
μα θα αναδυθώ με το βιολί
σαν φυσαλίδα από το έλος
|
Oále sto nu su mian avgí
pos pas sta sínora tu kósmu
mia spithamí pan’ ap’ ti gi
na tragudó vríka to fos mu
Pes tin alíthia ki as kopis
gine tsakáli mes sti bóra
pidáo ton ticho tis siopís
na do pu tha me vgáli tóra
I frabaládes sti skiní
ki ine mazí tus tris diavóli
ke tin dikí mu ti foní
ti giuchaΐzune stin póli
Kita nafágia sto gialí
archí den échun ute télos
ma tha anadithó me to violí
san fisalída apó to élos
|