Τα λόγια που είπαμε ήταν μαχαίρια πάλι
που όλα νύχτα σπρώχναμε το μίσος στις πληγές
σού φώναξα «κοίτα με, μη σκύβεις το κεφάλι»
κι εσύ μου είπες «χτύπα όσο θες»
κι εσύ μου είπες «χτύπα»
Τα λόγια που είπαμε ήταν λόγια ξένων
που βρήκαν το λιμάνι τους στο γυρισμό κλειστό
εκεί που είχαν κάποτε το θησαυρό κρυμμένο
και πιάστηκαν σ’ ατέλειωτο ιστό
Πιασμένοι στον ιστό
Θέλω να βγω να μην κοιτάζω πίσω
κι όταν γυρίσω να ‘χεις πια χαθεί
Να μη σε δω και δίχως να μιλήσω
αυτός ο κόμπος να λυθεί
Τα λόγια που είπαμε ήταν σταυρός κι αγκάθι
τα χρόνια που έγιναν θηλιά και ψάχνουν αφορμή
Σε τράβηξα, φίλα με δως μου ένα λόγο ακόμα
Μα εσύ δεν είχες ούτε μια στιγμή
Δεν είχες μια στιγμή
Θέλω να βγω να μην κοιτάζω πίσω
κι όταν γυρίσω να ‘χεις πια χαθεί
Θέλω να βγω μακριά από ‘δω να ζήσω
κι ότι μάς καίει να καεί
|
Ta lógia pu ipame ítan macheria páli
pu óla níchta spróchname to mísos stis pligés
su fónaksa «kita me, mi skívis to kefáli»
ki esí mu ipes «chtípa óso thes»
ki esí mu ipes «chtípa»
Ta lógia pu ipame ítan lógia ksénon
pu vríkan to limáni tus sto girismó klistó
eki pu ichan kápote to thisavró krimméno
ke piástikan s’ atélioto istó
Piasméni ston istó
Thélo na vgo na min kitázo píso
ki ótan giríso na ‘chis pia chathi
Na mi se do ke díchos na milíso
aftós o kóbos na lithi
Ta lógia pu ipame ítan stavrós ki agkáthi
ta chrónia pu éginan thiliá ke psáchnun aformí
Se tráviksa, fíla me dos mu éna lógo akóma
Ma esí den iches ute mia stigmí
Den iches mia stigmí
Thélo na vgo na min kitázo píso
ki ótan giríso na ‘chis pia chathi
Thélo na vgo makriá apó ‘do na zíso
ki óti más kei na kai
|