Τα λόγια θα τελειώσουν, θα παλιώσουν
αν δεν έχει η καρδιά φωνή, τα χέρια τι να δώσουν
θα παγώσουν, αν δεν έχει το κορμί να πει
τα λόγια θα τελειώσουν.
Να πονάω, να λυγίζω, να φοβάμαι και να ελπίζω
στα ίδια λάθη να γυρίζω, πάει να πει ακόμα ζω
στο Θεό για σένα πάω, κλέβω τ’ άστρα και γυρνάω
στο λαιμό σου τα φοράω, πάει να πει πως σ’ αγαπάω.
Τα μάτια αρρωσταίνουν και έτσι μένουν
αν δεν είναι η αγκαλιά ζεστή, τα χείλη υπομένουν
και σωπαίνουν μ’ ένα ψεύτικο φιλί
γιατί τα μάτια αρρωσταίνουν.
|
Ta lógia tha teliósun, tha paliósun
an den échi i kardiá foní, ta chéria ti na dósun
tha pagósun, an den échi to kormí na pi
ta lógia tha teliósun.
Na ponáo, na ligizo, na fováme ke na elpízo
sta ídia láthi na girízo, pái na pi akóma zo
sto Theó gia séna páo, klévo t’ ástra ke girnáo
sto lemó su ta foráo, pái na pi pos s’ agapáo.
Ta mátia arrostenun ke étsi ménun
an den ine i agkaliá zestí, ta chili ipoménun
ke sopenun m’ éna pseftiko filí
giatí ta mátia arrostenun.
|