|
Πάω να πάρω κάποιον
να τηλεφωνήσω
Λίγο να ακούσω, λίγο να μιλήσω
Κάποιον για να έχω
τη σιωπή να σπάει
λίγο να με ξέρει και να μου γελάει
Μα όλο πέφτω στα μηνύματά σου
Που μου `λεγες “για πάντα” μια ζωή φαντάσου
Κι όλο πέφτω στις δικές σου λέξεις
Πώς να τις αγγίξω για να επιστρέψεις;
Κι όλο πέφτω στα μηνύματά σου
Σβήνω και πεθαίνω με τα γράμματά σου
Κι όταν υποφέρω
κι όταν πια δεν βρίσκω
μια φωνή να φέρω την σιωπή να πνίξω
Κι όταν πια οι φίλοι
κλείνουν, λένε “γεια σου”
τότε πάει το χέρι στα μηνύματα σου
Μα όλο πέφτω στα μηνύματά σου
Που μου `λεγες “για πάντα” μια ζωή φαντάσου
Κι όλο πέφτω στις δικές σου λέξεις
Πώς να τις αγγίξω για να επιστρέψεις;
Κι όλο πέφτω στα μηνύματά σου
Σβήνω και πεθαίνω με τα γράμματά σου
|
Páo na páro kápion
na tilefoníso
Lígo na akuso, lígo na milíso
Kápion gia na écho
ti siopí na spái
lígo na me kséri ke na mu gelái
Ma ólo péfto sta minímatá su
Pu mu `leges “gia pánta” mia zoí fantásu
Ki ólo péfto stis dikés su léksis
Pós na tis angikso gia na epistrépsis;
Ki ólo péfto sta minímatá su
Svíno ke petheno me ta grámmatá su
Ki ótan ipoféro
ki ótan pia den vrísko
mia foní na féro tin siopí na pníkso
Ki ótan pia i fíli
klinun, léne “gia su”
tóte pái to chéri sta minímata su
Ma ólo péfto sta minímatá su
Pu mu `leges “gia pánta” mia zoí fantásu
Ki ólo péfto stis dikés su léksis
Pós na tis angikso gia na epistrépsis;
Ki ólo péfto sta minímatá su
Svíno ke petheno me ta grámmatá su
|
