Τα παιδιά κάτω στο δρόμο
γέλασαν τον αστυνόμο
και τη νύχτα έχουν βάψει
με του φεγγαριού τη βάψη.
Αστυνόμε, αστυνόμε
τρέξε τρέξε να προλάβεις
αστυνόμε, αστυνόμε
τ’ όνειρό μας να συλλάβεις.
Ένα κίτρινο μπαλόνι
είν’ ο ήλιος μες στ’ αλώνι
το τρυπήσανε τ’ αγόρια
και νυχτώνει στ’ ανηφόρια.
Τα παιδιά μ’ ένα σφουγγάρι
σβήνουν τώρα το φεγγάρι
η νυχτιά για να γυρίσει
να τα τα γλυκονανουρίσει.
|
Ta pediá káto sto drómo
gélasan ton astinómo
ke ti níchta échun vápsi
me tu fengariu ti vápsi.
Astinóme, astinóme
trékse trékse na prolávis
astinóme, astinóme
t’ óniró mas na sillávis.
Έna kítrino balóni
in’ o ílios mes st’ alóni
to tripísane t’ agória
ke nichtóni st’ anifória.
Ta pediá m’ éna sfungári
svínun tóra to fengári
i nichtiá gia na girísi
na ta ta glikonanurísi.
|