Ένα κι ένα τ’ ανεβαίνω
τα σκαλοπατάκια σου
ήρθα να σε δω λιγάκι
να χαρώ τα μάτια σου.
Όσο και να μη με θέλεις
πάλι εγώ θα έρχομαι
και στην πόρτα σου απ’ έξω
θα με δεις να στέκομαι.
Λίγο λίγο θα σε ψήσω
να με κάνεις ταίρι σου
και γλυκά να με χαϊδέψει
το μικρό το χέρι σου.
Όσο και να μη με θέλεις
πάλι εγώ θα έρχομαι
και στην πόρτα σου απ’ έξω
θα με δεις να στέκομαι.
Ένα κι ένα τα μετράω
όλα τα κιτάπια σου
ταξίδια που `χω κάνει
μπρος στα σκαλοπάτια σου.
Όσο και να μη με θέλεις
πάλι εγώ θα έρχομαι
και στην πόρτα σου απ’ έξω
θα με δεις να στέκομαι.
|
Έna ki éna t’ aneveno
ta skalopatákia su
írtha na se do ligáki
na charó ta mátia su.
Όso ke na mi me thélis
páli egó tha érchome
ke stin pórta su ap’ ékso
tha me dis na stékome.
Lígo lígo tha se psíso
na me kánis teri su
ke gliká na me chaidépsi
to mikró to chéri su.
Όso ke na mi me thélis
páli egó tha érchome
ke stin pórta su ap’ ékso
tha me dis na stékome.
Έna ki éna ta metráo
óla ta kitápia su
taksídia pu `cho káni
bros sta skalopátia su.
Όso ke na mi me thélis
páli egó tha érchome
ke stin pórta su ap’ ékso
tha me dis na stékome.
|