Έλα απόψε που ‘χω πιει δυο τελωνεία
για να πνίξω αυτή τη σκάρτη κοινωνία
τσιφτετέλι στο τραπέζι να χορέψεις
την πικρή μου την καρδιά να τη μαγέψεις
Έλα πάλι για σπατάλες και κραιπάλη
η ζωή μας είναι μία κι όχι άλλη
έλα πάλι για σπατάλες και κραιπάλη
το ξημέρωμα δεν ξέρεις πού θα βγάλει
Θέλω απόψε που ‘χω πιει δυο τελωνεία
και οι πίκρες με στριμώχνουν στη γωνία
μ’ ένα σπίρτο κάθε σκέψη μου ν’ ανάψω
τις σκοτούρες μου για πάντα να τις κάψω
|
Έla apópse pu ‘cho pii dio telonia
gia na pníkso aftí ti skárti kinonía
tsiftetéli sto trapézi na chorépsis
tin pikrí mu tin kardiá na ti magépsis
Έla páli gia spatáles ke krepáli
i zoí mas ine mía ki óchi álli
éla páli gia spatáles ke krepáli
to ksiméroma den kséris pu tha vgáli
Thélo apópse pu ‘cho pii dio telonia
ke i píkres me strimóchnun sti gonía
m’ éna spírto káthe sképsi mu n’ anápso
tis skotures mu gia pánta na tis kápso
|