Είσαι στεριά και είμαι κύμα
φεύγω γυρίζω αλλάζω σχήμα
δε σταματώ κι όλο πηγαίνω
σε ψάχνω μάτια μου
σαν θησαυρό κρυμμένο
Και ταξιδεύω στ’ ανοιχτά με τον αέρα
φεύγει ο ήλιος δυτικά άλλη μια μέρα
και στης αγάπης τα νερά γυρεύω εσένα
Ακρογιαλιές σαν το χρυσάφι
στο πέρασμά του ο ήλιος βάφει
του φεγγαριού το δρόμο παίρνω
σε ψάχνω μάτια μου
σαν θησαυρό κρυμμένο
Και ταξιδεύω στ’ ανοιχτά με τον αέρα
φεύγει ο ήλιος δυτικά άλλη μια μέρα
και στης αγάπης τα νερά γυρεύω εσένα
|
Ise steriá ke ime kíma
fevgo girízo allázo schíma
de stamató ki ólo pigeno
se psáchno mátia mu
san thisavró krimméno
Ke taksidevo st’ anichtá me ton aéra
fevgi o ílios ditiká álli mia méra
ke stis agápis ta nerá girevo eséna
Akrogialiés san to chrisáfi
sto pérasmá tu o ílios váfi
tu fengariu to drómo perno
se psáchno mátia mu
san thisavró krimméno
Ke taksidevo st’ anichtá me ton aéra
fevgi o ílios ditiká álli mia méra
ke stis agápis ta nerá girevo eséna
|