Η κατάρα του χαρτοπαίκτη | I katára tu chartopekti

Ε ρε κατάρα που είν’ αυτή αμάν αμάν
και βάσανο μεγάλο, που δεν μπορώ
στην τσέπη μου αμάν αμάν φράγκο ποτέ να βάλω.

Μόλις αρχίσει σούρουπο αμάν αμάν
τρέχω να οικονομίσω, της γκόμενάς μου
τα ψιλά αμάν αμάν πάω να τ’ ακουμπίσω.

Και αφού φτάσω στου Ψυρρή
σ’ ένα μικρό σπιτάκι, “κόβω” τους μάγκες
γρήγορα αμάν αμάν μ’ ένα μικρό κολπάκι.

Βρε ‘κει τα παίζω τακτικά αμάν αμάν
ζαριές και ποτηράκι, τα παίρνω
στο κηλάδισμα αμάν αμάν μ’ ένα ξανθό πουλάκι.

Εδώ θα είναι ρε παιδιά αμάν και από πάρα πάνω,
μέχρις να φτάνω δανεικά αμάν αμάν
ως ότου να ρεφάρω.

E re katára pu in’ aftí amán amán
ke vásano megálo, pu den boró
stin tsépi mu amán amán frágko poté na válo.

Mólis archísi surupo amán amán
trécho na ikonomíso, tis gkómenás mu
ta psilá amán amán páo na t’ akubíso.

Ke afu ftáso stu Psirrí
s’ éna mikró spitáki, “kóvo” tus mágkes
grígora amán amán m’ éna mikró kolpáki.

Ore ‘ki ta pezo taktiká amán amán
zariés ke potiráki, ta perno
sto kiládisma amán amán m’ éna ksanthó puláki.

Edó tha ine re pediá amán ke apó pára páno,
méchris na ftáno daniká amán amán
os ótu na refáro.