Σαν σκηνικό κατεστραμμένο οι στιγμές μας
θαρρείς κι επίτηδες συνέβηκε αυτό,
σ’ ένα παράλογο παιχνίδι οι ενοχές μας
παγιδευμένες στης ψυχής τον πανικό.
Ξέμαθε ο ένας μας τον άλλον ν’ αγαπάει
κι η κάθε σκέψη μας είναι μια μαχαιριά
που μας πληγώνει σιωπηλά και μας πονάει
βαθιά στο στήθος, κατ’ ευθείαν στην καρδιά.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις
το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις
της εγκατάλειψης το δίλημμα θα φέρεις
κι όλα τα λάθη σου αγιάτρευτες πληγές.
Κοίταξες δήθεν αδιάφορα στο βάθος
και μοιάζαν όλα να ‘ναι τόσο φυσικά
εικόνα θλίψης το μεγάλο μας το λάθος
μπρος στ’ αδιέξοδο που φτάνει τελικά.
Τώρα κι οι άγγελοι σιωπήσαν, τι να πούνε
βλέπουν το δράμα αυτό που ζούμε, στοργικά
κι αυτά τα χείλη σου που με κατηγορούνε
κάποτε μου ‘διναν φιλιά λυτρωτικά.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις
το παρελθόν θα σε πικραίνει και θα κλαις
της εγκατάλειψης το δίλημμα θα φέρεις
κι όλα τα λάθη σου αγιάτρευτες πληγές.
Θα μείνεις μόνη σου στο τέλος, να το ξέρεις.
|
San skinikó katestramméno i stigmés mas
tharris ki epítides sinévike aftó,
s’ éna parálogo pechnídi i enochés mas
pagidevménes stis psichís ton panikó.
Ksémathe o énas mas ton állon n’ agapái
ki i káthe sképsi mas ine mia macheriá
pu mas pligóni siopilá ke mas ponái
vathiá sto stíthos, kat’ efthian stin kardiá.
Tha minis móni su sto télos, na to kséris
to parelthón tha se pikreni ke tha kles
tis egkatálipsis to dílimma tha féris
ki óla ta láthi su agiátreftes pligés.
Kitakses díthen adiáfora sto váthos
ke miázan óla na ‘ne tóso fisiká
ikóna thlípsis to megálo mas to láthos
bros st’ adiéksodo pu ftáni teliká.
Tóra ki i ángeli siopísan, ti na pune
vlépun to dráma aftó pu zume, storgiká
ki aftá ta chili su pu me katigorune
kápote mu ‘dinan filiá litrotiká.
Tha minis móni su sto télos, na to kséris
to parelthón tha se pikreni ke tha kles
tis egkatálipsis to dílimma tha féris
ki óla ta láthi su agiátreftes pligés.
Tha minis móni su sto télos, na to kséris.
|