Θάλασσα μάγισσα
πόσο σ’ αγάπησα
Μάνα μου εσύ κι εγώ παιδί σου
Του χρόνου η αρχή
αόρατη κλωστή.
Μοίρα που μ’ έδεσε μαζί σου
Κι όλο κοντά σου θέλω να `μαι
να μην ξεχνάω να θυμάμαι
πως θα ρθει η στιγμή
να φανεί πανί
κι έτοιμος να φύγω πρέπει να μαι.
Κι όλο κοντά σου θέλω να `μαι
να μην ξεχνάω να θυμάμαι
σ’ άπατα νερά
σ’ άγνωστα νησιά
που τα χρόνια εκεί αλλιώς μετράνε.
Θάλασσα μάγισσα
πάρε με μακριά
εκεί ως που το μάτι φτάνει
εκεί που ο ουρανός
φιλάει το πέλαγο
κι ο ήλιος κόκκινο το βάφει.
|
Thálassa mágissa
póso s’ agápisa
Mána mu esí ki egó pedí su
Tu chrónu i archí
aórati klostí.
Mira pu m’ édese mazí su
Ki ólo kontá su thélo na `me
na min ksechnáo na thimáme
pos tha rthi i stigmí
na fani paní
ki étimos na fígo prépi na me.
Ki ólo kontá su thélo na `me
na min ksechnáo na thimáme
s’ ápata nerá
s’ ágnosta nisiá
pu ta chrónia eki alliós metráne.
Thálassa mágissa
páre me makriá
eki os pu to máti ftáni
eki pu o uranós
filái to pélago
ki o ílios kókkino to váfi.
|