Θάλασσα τα μυστικά σου τ’ αφανέρωτα
γιατί τα κρατάς κρυμμένα στου βυθού τα ρέματα
Στο μαγνητικό σου χάρτη ξαναγύρισα
Τις γαλάζιες τις ριπές σου πάλι αποθύμησα
Θάλασσα τι χρειάζονται τα λόγια στην αγάπη;
Έχει αλάτι στο φιλί το σώμα της φευγάτη
Σημάδεψα επάνω της του γυρισμού το δρόμο
Τον κόσμο όλο γύρισα, σε εκείνη ανήκω μόνο
Θάλασσα τι χρειάζονται τα λόγια στην αγάπη;
Έχει αλάτι στο φιλί το σώμα της φευγάτη
Σημάδεψα επάνω της του γυρισμού το δρόμο
Τον κόσμο όλο γύρισα, σε εκείνη ανήκω μόνο
Θάλασσα τα μυστικά μου τ’ αφανέρωτα
έχουν κύμα τα μαλλιά της,
τον καημό του έρωτα
|
Thálassa ta mistiká su t’ afanérota
giatí ta kratás krimména stu vithu ta rémata
Sto magnitikó su chárti ksanagirisa
Tis galázies tis ripés su páli apothímisa
Thálassa ti chriázonte ta lógia stin agápi;
Έchi aláti sto filí to sóma tis fevgáti
Simádepsa epáno tis tu girismu to drómo
Ton kósmo ólo girisa, se ekini aníko móno
Thálassa ti chriázonte ta lógia stin agápi;
Έchi aláti sto filí to sóma tis fevgáti
Simádepsa epáno tis tu girismu to drómo
Ton kósmo ólo girisa, se ekini aníko móno
Thálassa ta mistiká mu t’ afanérota
échun kíma ta malliá tis,
ton kaimó tu érota
|