|
Θ’ αφήσω τις δουλειές και τις αναβολές
θα πάρω τη ζωή μου να πάω στις εξοχές
στα καθαρά νερά σε ρέμματα βαθιά
θ’ ανοίξω τα φτερά μου πάνω απ` τη θάλασσα
Θα πάρω τον καιρό σαν βήμα τυχερό
χειμώνες καλοκαίρια με βλέμμα καθαρό
Μη με ρωτάς που ζεις για να `ρθεις να με βρεις
τα σύνορα του κόσμου μονάχη να διαβείς..
Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά
να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
θέλω να βγω στον ήλιο στο φλογισμένο φως
στο γέλιο των ανόμων αθώος και μικρός..
Θα γίνω του νερού μια στάλα ουρανού
που χάνεται στο κύμα μ’ απόκληρο του νου
Θα γίνω στον καιρό ένα πουλί μικρό
της άνοιξης τα χείλη γλυκά να τα φιλώ,
στην άλλη τη μεριά βουίζουν τα παιδιά
μελίσσι που γεννάει το γέλιο στην καρδιά
όταν θα βγούμ’ εκεί με σώμα και ψυχή
πιασμένοι χέρι χέρι σ’ ατέλειωτη γιορτή
Κουράστηκε η ψυχή μου ελπίδες να μετρά
να βλέπει τα καράβια κρυμμένη στη στεριά
θέλω να βγω στον ήλιο στο φλογισμένο φως
στο γέλιο των ανόμων αθώος και μικρός.
|
Th’ afíso tis duliés ke tis anavolés
tha páro ti zoí mu na páo stis eksochés
sta kathará nerá se rémmata vathiá
th’ anikso ta fterá mu páno ap` ti thálassa
Tha páro ton keró san víma ticheró
chimónes kalokeria me vlémma katharó
Mi me rotás pu zis gia na `rthis na me vris
ta sínora tu kósmu monáchi na diavis..
Kurástike i psichí mu elpídes na metrá
na vlépi ta karávia krimméni sti steriá
thélo na vgo ston ílio sto flogisméno fos
sto gélio ton anómon athóos ke mikrós..
Tha gino tu neru mia stála uranu
pu chánete sto kíma m’ apókliro tu nu
Tha gino ston keró éna pulí mikró
tis ániksis ta chili gliká na ta filó,
stin álli ti meriá vuízun ta pediá
melíssi pu gennái to gélio stin kardiá
ótan tha vgum’ eki me sóma ke psichí
piasméni chéri chéri s’ atélioti giortí
Kurástike i psichí mu elpídes na metrá
na vlépi ta karávia krimméni sti steriá
thélo na vgo ston ílio sto flogisméno fos
sto gélio ton anómon athóos ke mikrós.
|
