Θέλω να ‘ρθω μα φοβάμαι | Thélo na ‘rtho ma fováme

Θέλω να ’ρθω, μα ο καημός δε μ’ αφήνει,
δρόμος στενός η καρδιά σου και κλείνει.
Και η αγάπη μ’ αγάπη δε μοιάζει,
είναι καρφί που στον τοίχο σκουριάζει.

Θέλω να ’ρθω, μα φοβάμαι, φοβάμαι.
Έτσι κι αλλιώς πάλι μόνη μου θα ’μαι.

Θέλω να ’ρθω κι η λαχτάρα με καίει,
όμως “μην πας” κάτι μέσα μου λέει.
Κι έτσι σκυφτή μένω εδώ καρφωμένη,
στης ερημιάς μου την πίκρα δεμένη.

Θέλω να ’ρθω, μα φοβάμαι, φοβάμαι.
Έτσι κι αλλιώς πάλι μόνη μου θα ’μαι.

Thélo na ’rtho, ma o kaimós de m’ afíni,
drómos stenós i kardiá su ke klini.
Ke i agápi m’ agápi de miázi,
ine karfí pu ston ticho skuriázi.

Thélo na ’rtho, ma fováme, fováme.
Έtsi ki alliós páli móni mu tha ’me.

Thélo na ’rtho ki i lachtára me kei,
ómos “min pas” káti mésa mu léi.
Ki étsi skiftí méno edó karfoméni,
stis erimiás mu tin píkra deméni.

Thélo na ’rtho, ma fováme, fováme.
Έtsi ki alliós páli móni mu tha ’me.