Άστρο χλωμό της μάνας γης
του Σείριου, της αστραπής,
ταξίδεψέ με στα βουνά
τα άγρια τα λαγκάδια,
σαν τότε που όλα ήταν φως,
ήλιος λαμπρός κι εγώ τυφλός
της νιότης οδοιπόρος.
Κι άνοιγα πανιά
να `ρθει η νύχτα να με πάρει
φέγγαν τα σπάρτα στην ανηφοριά
κι έσμιγαν ξανά πάνω απ’ το εικονοστάσι
όλα τα πουλιά, μια Πρωτομαγιά.
Άστρο χλωμό της λησμονιάς,
της παιδικής μου γειτονιάς
αχ, μη βιαστείς να βασιλέψεις,
ψωμί κι αγάπη να φιλέψεις.
Στάσου λιγάκι σιωπηλό
σαν τότε που έψαχνα να βρω
ποια μοίρα θα σμιλέψεις.
Κι άνοιγα πανιά
να `ρθει η νύχτα να με πάρει
φέγγαν τα σπάρτα στην ανηφοριά
κι έσμιγαν ξανά πάνω απ’ το εικονοστάσι
όλα τα πουλιά, μια Πρωτομαγιά.
Άστρο χλωμό της μάνας γης
στάσου λιγάκι να με δεις,
κάτι να μου ψελίσεις
και τον καημό να σβήσεις.
|
Άstro chlomó tis mánas gis
tu Siriu, tis astrapís,
taksídepsé me sta vuná
ta ágria ta lagkádia,
san tóte pu óla ítan fos,
ílios labrós ki egó tiflós
tis niótis odipóros.
Ki ániga paniá
na `rthi i níchta na me pári
féngan ta spárta stin aniforiá
ki ésmigan ksaná páno ap’ to ikonostási
óla ta puliá, mia Protomagiá.
Άstro chlomó tis lismoniás,
tis pedikís mu gitoniás
ach, mi viastis na vasilépsis,
psomí ki agápi na filépsis.
Stásu ligáki siopiló
san tóte pu épsachna na vro
pia mira tha smilépsis.
Ki ániga paniá
na `rthi i níchta na me pári
féngan ta spárta stin aniforiá
ki ésmigan ksaná páno ap’ to ikonostási
óla ta puliá, mia Protomagiá.
Άstro chlomó tis mánas gis
stásu ligáki na me dis,
káti na mu pselísis
ke ton kaimó na svísis.
|