|
Γκρεμισμένα μου παλάτια
απ’ το κύμα το βουβό
μέσα στα δικά σου μάτια
θέλω να τα ξαναβρώ.
Αχ και να μπορούσα εγώ
να σε σώσω απ’ τους σωτήρες
μ’ έναν ξαφνικό σεισμό
να ξυπνούσα τους κρατήρες.
Ένα χτίζεις, δυο γκρεμίζεις
μάτια μου καχύποπτα
το θεριό κι εσύ ταΐζεις
που το λένε τίποτα.
Τρώει σώμα και μυαλό
και τα όνειρά μας κλέβει
στο δικό μας το κενό
βρίσκει χώρο και θεριεύει.
Τίποτα
ποτέ και πουθενά
τίποτα
θα πάρω τα βουνά.
Κατοχή και τυραννία
μαύρα χρόνια ασήκωτα
μα τη νέα εξορία
τηνε λένε τίποτα.
Κι όσοι μείναν ζωντανοί
σαν αντάρτες σκαρφαλώνουν
να βρουν πάνω στην κορφή
όσα ακόμα μας ενώνουν.
Τίποτα
ποτέ και πουθενά….
Μαραμένο μου λουλούδι
μάτια μου καχύποπτα
το δικό μας το τραγούδι
φτιάχνω απ’ το τίποτα.
Τίποτα
ποτέ και πουθενά…
|
Gkremisména mu palátia
ap’ to kíma to vuvó
mésa sta diká su mátia
thélo na ta ksanavró.
Ach ke na borusa egó
na se sóso ap’ tus sotíres
m’ énan ksafnikó sismó
na ksipnusa tus kratíres.
Έna chtízis, dio gkremízis
mátia mu kachípopta
to therió ki esí taΐzis
pu to léne típota.
Trói sóma ke mialó
ke ta ónirá mas klévi
sto dikó mas to kenó
vríski chóro ke therievi.
Típota
poté ke puthená
típota
tha páro ta vuná.
Katochí ke tirannía
mavra chrónia asíkota
ma ti néa eksoría
tine léne típota.
Ki ósi minan zontani
san antártes skarfalónun
na vrun páno stin korfí
ósa akóma mas enónun.
Típota
poté ke puthená….
Maraméno mu luludi
mátia mu kachípopta
to dikó mas to tragudi
ftiáchno ap’ to típota.
Típota
poté ke puthená…
|
