|
Τίποτα δεν άφησες.
Όλα τα ’χεις πάρει
λάφυρα μιας μάχης σκοτεινής.
Κλαίνε μες στα μάτια μου έρημοι φαντάροι
που δεν τους θυμήθηκε κανείς.
Δεν υπάρχει πια ελπίδα
μου την έπνιξες κι αυτή
όπως πνίγει η καταιγίδα
μια παιδιάστικη γιορτή.
Τίποτα δεν άφησες.
Μόνο γη καμένη
κι έναν ανεξήγητο σκοπό
από φυσαρμόνικα φάλτσα, ρημαγμένη
που όλο τραγουδάει σ’ αγαπώ
Δεν υπάρχει πια ελπίδα
μου την έπνιξες κι αυτή
όπως πνίγει η καταιγίδα
μια παιδιάστικη γιορτή.
|
Típota den áfises.
Όla ta ’chis pári
láfira mias máchis skotinís.
Klene mes sta mátia mu érimi fantári
pu den tus thimíthike kanis.
Den ipárchi pia elpída
mu tin épnikses ki aftí
ópos pnígi i kategida
mia pediástiki giortí.
Típota den áfises.
Móno gi kaméni
ki énan aneksígito skopó
apó fisarmónika fáltsa, rimagméni
pu ólo tragudái s’ agapó
Den ipárchi pia elpída
mu tin épnikses ki aftí
ópos pnígi i kategida
mia pediástiki giortí.
|
